İnsan yazınca rahatlıyor.
Sanki duygularını bir kağıda aktarsan, her şey düzelecekmiş gibi.
Anlayamadığım, belki de anlamak istemediğim duygulara sahibim. Sürekli değişen duygular. Çok şeyden korkuyorum ve bu hiç de adil değil.
Korkmaktan korkuyorum mesela ve bu bende nefret uyandıran bir şey. Çok fazla duyguyu aynı anda yaşamak da sistemime zarar veriyor.
Bazen de, olur ya hani, kafamı yastığa koymamla uyanmam bir olmuş gibi hissediyorum.
Her neyse...
korkular.. korkmaktan kormak.. acı çekmekten korkmak.. çok güzel tanımlamışsın.. aslında olgunun kendisi değil, ihtimalleri korkutuyor.. insanca bir duygu.. hiç nefrete gerek yok sadece bil ki başına her geleni kaldırabilecek kadar güçlüdür insan..
YanıtlaSilHep hissettiğim şeyler, hele o uyku. Öf!
YanıtlaSiltest
YanıtlaSilBu yorum bir blog yöneticisi tarafından silindi.
YanıtlaSilDiyorum, sen başkasın Ofelya.
YanıtlaSilÇok başkasın. Seviyorum senii :)
je ne veux pas travailler !!! fransızca'ya başladığım sıralar hocamız dinletirdi bize. ne kadar manidar değil mi :))
YanıtlaSilyazmak herşeye iyi gelir. ben iyi de hissetsem kötü de hissetsem fark etmez. yazarım. bloga yazarım, kağıtlara yazarım. ama yazarım. başka türlü insan rahatlayamıyor.