Dünya hiçbir zaman sarı bezleri kirletmeyecek kadar temiz olmayacak.

Annelerimizin anneleri,
Babalarımızın babaları,
asla annelerinin babalarının hatalarını yapmayacaklardı kendi çocuklarını yetiştirirlerken.
Öyle demişlerdi bir sohbetin ortasında arkadaşlarıyla siyah beyaz fotoğraflardaki şu minik çay bahçesindeki masada otururken.
Sonra, ne oldu?
“Hayat” oldu.
Sarı mutfak bezleri gibi kirlendi o çay bahçesindeki çocuklar.
Engel olamadılar yine siyah beyaz bir fotoğraftaki şu ağacın altına oturmuş muhabbet eden çocuklarının “kendi çocuklarını yetiştirirken anne babalarının hatalarını yapmayacaklarını” söylemelerine.

Ve yine “hayat” oldu.
Yine kirlendi sarı bezler.
Ve bizler
aşırı renkli bir fotoğraftaki şu deniz kenarında oturmuş laflarken “kendi çocuklarımızı yetiştirirken anne babalarımızın hatalarını yapmayacağımızı” söylerken bulduk kendimizi.
Dünyadaki ilk anne ve baba ne kadar büyük hatalar yaptıysa artık, henüz siyah beyaz fotoğrafların bile olmadığı dönemlerden beri bütün nesiller o hatalar bütününden minik minik parçalar kopararak kendi paylarına düşen kısımları onarmalarına rağmen, bir türlü bitiremediler.

Belki de kabullenmek gerek artık.
Dünya hiçbir zaman sarı bezleri kirletmeyecek kadar temiz olmayacak.

Neyse hadi müzik dinleyelim.

Ahh Ellacık ahh...