Basit korkuları dahi yenemiyorsam;özgürlükten söz edemem!

Haftaya kötü başladım.Uyanamadığım için derse geç kaldım ve okula gitmeye üşendim.Sabahın 8'i gidebileceğim pek bir yer yok.Kütüphane,kitapçılar hepsi kapalı.Bir kafeye oturup çay içip boyoz yerim diye düşündüm fakat yataktan kalkar kalkmaz kendimi sokağa attığım için tenha bir yere gitmem doğru olacaktı.Kafeden de vazgeçtim.Sonunda neden deniz kıyısına gitmiyorum diye düşünüp attım kendimi sahile...
Etraf beklediğimden daha kalabalıktı.Spor aletlerinde spor yapanlar,koşanlar,bankta oturup dinlenenler...En kuytu yere bir ağacın dibine oturdum...
Sonradan zihnimden geçenlere şaşıracağım düşüncelere kapıldım...
İç ses : 'Çimenlere öyle rahat oturdun da kedi köpek pisliği vardır şimdi oturduğun yerde...Ya böcekler...Bak kaşınmaya da başladın...' iç sesimi susturmak için daha hareketli bir müzik açtım...Ve insanları izlemeye koyuldum...Bir kaç metre ötedeki banka bir gencin oturduğunu farkettim.Kulağında kulaklık elinde bir kitap...Ne dinlediğini ve okuduğunu öyle merak ettim ki...Ve acaba onun yolu nasıl düşmüştü o banka...Gidip soramadım.

Tam karşımdaki denizi seyre daldım..Sonra koşan bir adamı izledim.Kulağında kulaklık koştukça koşuyor.(Çok estetik gözüktü o an gözüme... :)) Eğer düz yolda düşebilecek kadar sakar olmasaydım o an bende koşmayı isterdim)
Çok az uzağımda spor aletleriyle uğraşan bir amcaya takıldı gözüm...Spor yapmıyor savaşıyordu sanki...Kafasını neden o kadar salladığını hiç anlayamayacağım sanırım :)) 

Birbirine kur yapan bir kadın ve bir adama ilişti gözüm...4 köpeği gezdiren bir anne,baba ve çocuktan oluşan bir aile...5 kişilik bir kız topluluğu...Güvercinler yesin diye ekmek parçalarını çimenlerin üzerine bırakan bir teyze...Neredeyse obez bir teyze ve yanında ip gibi bir teyze daha... (O şişman teyzenin yanındaki zayıf teyzeye benzemeye çabaladığını düşündüm. :)))

Sonra o banka baktım ve boş olduğunu gördüm..O gencin ne okuyup ne dinlediğini sabahın o saatinde yolunun oraya nasıl düştüğünü hiç öğrenemeyecektim..
Çimenlere uzanmak istedim o an...Kollarımı açmak...Yüzüm gökyüzüne gömülü öylece uzanmak.İç ses girdi araya 'Etraftaki herkes sana bakıyor,çok dikkat çekersin...Hem orası kedi ve köpek bla bla bla...

O an kızdım kendime.Canım yandı.Devamlı özgür olmaktan bahseden sadece özgür kalmak isteyen Ofelya bir çimenin üzerine oturmaya,tanımadığı bir gence masum bir soru olarak 'ne okuyorsun?' diye sormaya,çimenlerin üzerine uzanmaya korkmuştu.Ya da korkmak değildi adını koyamadığım bir şeydi.Üşengeçlik,cesaretsizlik,özgürlüğün o en gerekli taşı 'delilik'...

Özgür olmaktan bahsediyorsam -özgür olmak istediğimden bahsediyorsam- basit korkuları yenmem gerekli...Bu basit korku elimde yumurta tutmaya benziyor...Eğer ben yumurtayı avucumda sıkmaktan ürküyorsam,elimde ha patladı ha patlayacak diye, bu basit korkudan bile bu kadar korkuyorsam özgür olmaktan söz edemem.