27 Ocak 2012 Cuma

”-Yemek yiyorum çünkü acıktım.” demek kadar basittir herşey

Aslında bana kalsa her şey çok basit.

Çünkü herkes bilir ki olan bitenlerin hepsi bir neden ve sonuca bağlı. Çok derin düşünüyoruz ama hiç o kadar derin değil. Oksijensiz yaşayamayacağımız gerçeği kadar gerçek içimizde olup bitenler ama küçük oyunlar oynayacağız diye çok garip kostümlere bürünüyorlar.İşte o zaman yoruyorlar.

”-Yemek yiyorum çünkü acıktım.” demek gibi basit kurabilmeli insan şu cümleleri : ” -Seni seviyorum çünkü birini sevmeye ihtiyacım var.” ya da ” - Beni sev çünkü birinin beni sevmesi gerek.”




                                                 Çünkü her zaman çocuk kalamıyoruz.

Oynamadığımız oyuncağımız başka bir çocuğun elindeyken kıymete binerdi ve dünyanın en kıymetli şeyi haline gelirdi. Sadece bir başkasının elinde diye. Ama o zaman bir zırıltıyla senin daha dün o oyuncak bozulacak diye yukarılara bir yerlere kaldırıp saklayan annen, o kraliçe annen hemen kibarca öteki çocuğun elinden alıp, aptal bir anneyse sana verir , akıllı bir anneyse ortadan kaldırıp iki çocuğunda oynamasına izin vermezdi. Ben gene anne suçladım gibi gelecek ama kimse annenin etkisi üzerine ağzını açamaz , bütün tezlerinizi itina ile çürütebilirim. İşte sırf bu “Annenin hal ve tutumları ne de önemli arkadaş!” üzerinden varabiliriz ki, bayanlara, anne adaylarına, bana da,çok büyük görevler düşüyor. Anne olmayı düşünen bir kadın, iyi bir anne olmak için, kendini olabildiğince eğitmeli.Çünkü onun minik oğlu ya da prenses kızı yarın büyüyecek. Ve onu annesi büyütecek. ( İtinalar bilmemneyi bozmaz.) Konu çok sapmadı aslında. Çünkü ;
       
                                                  

Büyüyünce yine aynı problem karşımıza çıkıyor.

Aklımıza gelebilcek her anında yaşamımızın, sahip olduğumuz ya da sahip olduğumuzu sandığımız herhangi birşey ya da herhangi biri, bir başkasına doğru giderken ya da belki de sadece bir bir başkasında olma ihtimalini düşünürken, gene kıymete biniyor. Ama bu sefer yardımcı oyuncu anne yok ortada.

Memeler büyüdü, istekler ve ihtiyaçlar değişti, ama bazı şeyler tıpkı annemin omzundaki ve babamın gözlerindeki huzur gibi, aynı kalabildiler. Öte yandan da savaşmamız gerekenler için artık kendimizden başka kimse olabilemiyor ne yazık ki.

6 yorum:

  1. Hayatımdaki her soruna annem el atabilseydi hayatım çok kolaylaşırdı diye düşündüm ve gülümsedim...Güzel bir yazı teşekkür ederim..

    YanıtlaSil
  2. çok güzel yazmışsın. açık ve basit. daha bugün küçük bi çocuk televizyonda "hayat çok basit" dedi. doğruuuu

    YanıtlaSil
  3. evet haklısın beatles sever.
    :)

    YanıtlaSil
  4. Çok hoşuma gitti bu yazı dün gece okudum ve bugün hala açık:)
    Çok derin düşünüyoruz ama hiç o kadar derin değil evet, herşeyde bir art niyet arar olduk her şeyden şikayetçiyiz güzellikleri görmez oldu gözlerimiz başkalarının da gözlerini çıkartıyoruz.. oysa göründüğünden basit ve güzel olan şeyler de var mutlu etmeye yeten değil mi?

    YanıtlaSil
  5. Kelimeler Dunyasi,

    Keske öyle bir durum olabilse :))
    Sevgiler...

    Mia Wallace,
    Evet çünkü basit :))
    Tesekkürler,Sevgiler...

    Ipek Böcegi,
    Dediginiz gibi öyle bir durumdayiz ki iyilik yapmayi kötü bir seymis gibi görüyoruz.
    Insanlik nereye gidiyor,bilmiyorum...
    Sükredelim ama cünkü her zaman bizden daha kötü durumda olanlarinda var oldugunu unutmayalim.

    Degerli yorumunuza tesekkürler.
    Sevgiler...

    YanıtlaSil
  6. bu gece ve 14 şubat gecem yalnız geçecek şimdi duydum açayım bakayım bari. ne kadro be. cem mabel ha.
    :)

    YanıtlaSil

Şarkıma eşlik edin...

..

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...